Choroby infekcyjne skóry

Bakteryjne choroby skóry

Do bakterii wywołujących schorzenia skóry zaliczamy paciorkowce, gronkowce i inne bakterie gram-ujemne. Powierzchnia ludzkiej skóry nie jest sterylna, ponieważ naturalnie występują na niej różne bakterie. Skóra posiada jednak mechanizmy obronne, takie jak ściśle przylegające komórki nabłonka, kwaśne pH, suche środowisko oraz substancje przeciwbakteryjne, które zapobiegają nadmiernemu namnażaniu się bakterii. Dzięki temu, choroby bakteryjne skóry występują stosunkowo rzadko. Paciorkowiec, będący bakterią gram-dodatnią, może występować zarówno w formie tlenowej, jak i beztlenowej. To właśnie on wywołuje większość infekcji skórnych. Niemniej jednak, gronkowce i inne bakterie gram-ujemne również mogą prowadzić do różnorodnych schorzeń dermatologicznych.

Wirusowe choroby skóry

Choroby wirusowe skóry często manifestują się jako dolegliwości alergiczne, nowotworowe i autoimmunologiczne. Do najczęściej występujących chorób wirusowych zaliczają się opryszczka, półpasiec i mięczak zakaźny.

Róża jako bakteryjna choroba skóry

Choroba najczęściej występuje u niemowląt, dzieci poniżej 9. roku życia oraz u dorosłych po 60. roku życia. Dotyczy ona tkanki podskórnej i skóry właściwej, a jej główną przyczyną jest zakażenie paciorkowcami ß-hemolizującymi grupy A. Również gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) może wywołać tę chorobę. Bakterie dostają się do organizmu przez urazy mechaniczne, takie jak skaleczenia czy otarcia. Upośledzenie krążenia żylnego, ukąszenia, obrzęk limfatyczny i przeszczepy narządów również mogą zwiększać ryzyko zachorowania. Róża objawia się nagle i cechuje się wysoką gorączką, która może dochodzić do 41 stopni Celsjusza. Charakterystyczne są zmiany skórne w postaci obrzęków i silnych zaczerwienień, które najczęściej pojawiają się na podudziach, twarzy, stopach, pośladkach i dłoniach. Zmiany te są wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry, mają nieregularne kształty, a skóra w tych miejscach jest napięta i lśniąca. Często pojawiają się też pęcherze wypełnione płynem wysiękowym. Dodatkowe objawy to podwyższone CRP i OB, obrzęk kończyn górnych, ból kończyn oraz ich owrzodzenie. Choroba ma tendencję do nawrotów, a zmiany skórne zazwyczaj pojawiają się w tych samych miejscach.

Jeśli zauważysz u siebie objawy tej choroby, nie zwlekaj z wizytą u dermatologa. W KwiatowaMED w Łańcucie, zaledwie 10-15 minut jazdy autem od Rzeszowa, oferujemy fachową pomoc w diagnostyce i leczeniu róży. Nasz doświadczony zespół specjalistów dermatologów zapewni profesjonalną opiekę, dostosowaną do Twoich indywidualnych potrzeb. Zapraszamy do skorzystania z naszych usług i odzyskania zdrowia oraz komfortu skóry.

Zapalenie okołomieszkowe

Stan zapalny występujący wokół ujścia mieszka włosowego nazywany jest zapaleniem mieszka włosowego. Początkowo zmiany obejmują tylko ujście mieszka, ale w zaawansowanych przypadkach mogą zajmować całość mieszka. Chorobę wywołują infekcje bakteryjne, najczęściej spowodowane przez gronkowca złocistego, lub zakażenia dermatofitami, które odpowiadają za rozwój grzybicy. Duża wilgotność i mikrouszkodzenia skóry sprzyjają zakażeniu bakteryjnemu. Charakterystycznymi objawami są pęcherze ropne otoczone czerwonym rąbkiem zapalnym, które mogą tworzyć skupiska lub być rozsiane po całej skórze. U osób z osłabioną odpornością mogą wystąpić także wysoka temperatura i osłabienie. Zmiany skórne najczęściej pojawiają się na nogach, twarzy, skórze głowy i górnej części tułowia. Choroba może się rozprzestrzeniać podczas golenia, gdy bakterie przenoszone są na inne miejsca. Lekarz pierwszego kontaktu zazwyczaj jest w stanie rozpoznać chorobę poprzez podstawowe badanie fizykalne, jednak w przypadku rozległych zmian konieczna jest konsultacja dermatologiczna. Czasami wykonywane są dodatkowe badania krwi, takie jak CRP, OB i morfologia.

Leczenie zapalenia mieszka włosowego obejmuje stosowanie antybiotyków, takich jak bacytracyna, detreomycyna, erytromycyna, neomycyna, mupirocyna oraz tetracyklina. Lekarze zalecają również stosowanie maści. Ignorowanie zmian chorobowych może prowadzić do nasilenia objawów i rozwoju czyraków. Leczenie bywa trudne i długotrwałe. Profilaktyka obejmuje unikanie ciasnej odzieży, dezynfekcję maszynek do golenia oraz stosowanie kosmetyków o naturalnym składzie.

Opryszczka jako choroba wirusowa skóry

Opryszczka objawia się jako małe pęcherzyki na powierzchni skóry. Choroba ta jest wywołana przez wirusy HSV1 i HSV2, należące do grupy Herpes simplex virus. Do infekcji dochodzi najczęściej w dzieciństwie lub podczas kontaktów seksualnych. Ludzie są jedynym źródłem zakażenia tym wirusem, a każda osoba z objawami jest jego nosicielem. Badania pokazują, że aż 90% populacji może być nosicielami wirusa opryszczki. Początkowe objawy oraz epizody choroby pojawiają się zwykle w okolicach ust lub nosa. Wirus opryszczki jest wrażliwy na zmiany cyklu menstruacyjnego, dlatego często aktywuje się podczas miesiączki. Najczęstsza postać choroby to pęcherzyk na wardze wypełniony płynem surowiczym. Przed jego pojawieniem się, często występuje mrowienie, swędzenie lub pieczenie. Opryszczka narządów płciowych ma cięższy przebieg, z objawami takimi jak ból głowy, gorączka, bóle mięśni oraz pęcherzyki na skórze. Choroba jest najbardziej zakaźna w fazie aktywnej. Czynniki nasilające lub wywołujące opryszczkę to: menstruacja, stres, wyziębienie organizmu, przemęczenie, niedożywienie, usunięcie zęba, intensywna ekspozycja na słońce. Epizod choroby trwa od czterech do dziesięciu dni. Należy unikać przeniesienia wirusa do oka, gdyż może to spowodować zapalenie rogówki, a nawet utratę wzroku. Wirus opryszczki może także prowadzić do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych lub trudnego do wyleczenia zapalenia mózgu.

Półpasiec: diagnostyka i leczenie

Specjalista będzie w stanie zdiagnozować chorobę na podstawie oględzin zmian skórnych i wywiadu z pacjentem. W przypadku wątpliwości pobierany jest wycinek pęcherza lub płynu surowiczego. Leczenie półpaśca to kuracja przeciwbólowa za pomocą tabletek lub zastrzyków. Aby wyleczyć chorobę, podaje się kortykosteroidy, które zmniejszają opuchliznę. Nie zaleca się jednak ich częstego stosowania, ponieważ powodują rozprzestrzenianie się wysypki. Zimne kompresy i kąpiele złagodzą ból. W profilaktyce półpaśca stosuje się szczepionkę, która pozwoli zmniejszyć ryzyko zachorowania nawet o 50%. Choroba nie wymaga zazwyczaj hospitalizacji, czasem jednak należy skorzystać z pobytu w szpitalu. Leczenie należy rozpocząć dość szybko, ponieważ zaawansowana choroba może uszkodzić wzrok i spowodować inne powikłania. W przypadku półpaśca, warto skorzystać z usług dermatologa w przychodni KwiatowaMED w Łańcucie.