Bonding jest szczególnie przydatny przy drobnych zmianach estetycznych, gdyż materiał nakładany jest „z ręki”, a więc na podstawie wizualnej i subiektywnej oceny lekarza co do kształtu odbudowywanego zęba.
Bonding, czyli z angielskiego „bond” – spajać, to metoda poprawy kształtu zębów przy użyciu materiału kompozytowego, stosowanego także do wypełnień próchnicowych. Ta technika jest szczególnie przydatna przy drobnych korektach estetycznych, ponieważ materiał nakładany jest manualnie, na podstawie oceny dentysty. Bonding używany jest do naprawy niewielkich niedoskonałości, takich jak przebarwienia, ukruszenia brzegów siecznych czy powierzchni licowych zębów, dzięki zbliżonemu do naturalnej kości kolorowi kompozytu. Metoda ta sprawdza się również przy likwidacji diastemy, gdy pacjent nie chce licówek – wypełnia się wtedy przestrzeń między jedynkami kompozytem, uzyskując pożądany efekt estetyczny. Zwykle bonding nie wymaga znieczulenia, choć pacjenci z bardzo wrażliwymi dziąsłami mogą się na nie zdecydować. Po nałożeniu kompozytu, materiał jest utwardzany za pomocą lampy, podobnie jak w przypadku tradycyjnych plomb.
Gdy potrzebna jest większa ingerencja i znacząca zmiana kształtu zębów, przy dobrych warunkach zwarciowych, stosuje się technikę bondingu zwaną flow injection. Przy tej metodzie przed nałożeniem kompozytu wykonuje się projekt przyszłej odbudowy, zwany nawoskowaniem (wax-up), który może być wykonany cyfrowo lub analogowo. Ten trójwymiarowy model wizualizuje ostateczny efekt leczenia i po akceptacji przez pacjenta służy do stworzenia silikonowej matrycy, do której wprowadza się płynny materiał kompozytowy. Kolor kompozytu jest dobierany do naturalnego koloru zębów pacjenta. Następnie matrycę z kompozytem przenosi się do jamy ustnej i dopracowuje estetykę zębów bezpośrednio u pacjenta. Należy pamiętać, że wybielanie zębów po bondingu nie jest możliwe, gdyż kompozyt nie zmienia koloru.
Terminologia związana z odbudową zębów materiałami kompozytowymi jest różnorodna. Bonding jest często używany jako synonim odbudowy kompozytowej, wykonywanej manualnie przy drobnych zmianach estetycznych. Natomiast flow injection to technika bondingu, która zawsze opiera się na projekcie (wax-up) i użyciu silikonowej matrycy. Bonding umożliwia wyrównanie drobnych niedoskonałości, podczas gdy flow injection pozwala na precyzyjną odbudowę zęba i może być stosowane w przypadku niewielkich zmian funkcjonalnych.
Koszt bondingu i flow injection zależy od rodzaju i wielkości ubytku. Czasami ręczna odbudowa przy skomplikowanym ubytku może być bardziej czasochłonna, co wpływa na koszt. W takich przypadkach wax-up i matryca przy flow injection mogą przyspieszyć proces, zmniejszając różnicę w cenie. Flow injection jest tańsze od odbudowy porcelanowej, choć ma swoje wady.
Wybór między bondingiem a odbudową porcelanową zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta i oceny specjalisty. Bonding może być dobrym rozwiązaniem dla młodych pacjentów z drobnymi wadami estetycznymi. W przypadku kompleksowej odbudowy zębów lepszą opcją jest porcelana. Możliwe jest również łączenie obu technik, jednak ostatecznie trwały i spójny efekt uzyskuje się, zastępując część kompozytową porcelaną. Decyzję warto podjąć po konsultacji z protetykiem stomatologicznym, który na podstawie badania przedstawi najlepsze opcje leczenia.
Zapraszamy do umówienia wizyty w przychodni KwiatowaMED w Łańcucie. Nasz zespół doświadczonych specjalistów zapewni Państwu profesjonalną opiekę i indywidualne podejście do każdego pacjenta.